Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

Κύπρος, μια πετρινη γροθιά...

Από τότε που θυμούμαι τον εαυτό μου και από τότε που είχα επίγνωση ότι η Κύπρος εν μια σπιθαμή τόπος, ήμουν πολλά θυμωμένη.

 Όσοι με ξέρουν , ακούσαν με εκατοντάδες φορές να παραπονιέμαι σφοδρά ότι η Κύπρος πνίιει με, ότι εν τόσο μικρή που μπορείς να τη διασχίσεις με ένα "αψιού", ότι ούλλοι ξέρουν τους ούλλους και εν βρίσκεις ποττέ την ησυχία σου, ότι θαυμάζω και υπεραγαπώ τες μεγαλουπόλεις και τις χώρες με αχανείς εκτάσεις και είμαι απογοητευμένη που εγεννήθηκα δαμέ, ότι εν απογοητευτικό που για να βγεις εκτός συνόρων έχεις μόνο 2-3 επιλογές ότι ... ότι... ότι...

Τόσα χρόνια μουρμουρώ και παραπονιούμαι ότι η Κύπρος δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια πέτρα πεταξούμενη μες τη θάλασσα, απομονωμένη, με στενούς ορίζοντες τζιαι στενόμυαλους ανθρώπους. Κι εχτές τα είδα ούλλα!

Με το που εχάθηκε το μωρό στη Λεμεσό, τούτη η πέτρα η ξικούτσουλλη, η πεταξούμενη, η αποπνικτική έδειξε το χαρακτήρα της. Η είδηση εμεταφέρθηκε που στόμα σε στόμα γιατί ναι, ούλλοι ξέρουν τους ούλλους. Τα κινητά των κοπέλλων στη δουλειά εκτυπούσαν συνέχεια. Ούλλες κάποιον εξέραν κα κάτι εξέραν που μπορεί να είχε σχέση με την υπόθεση. Η μια μάλιστα είπεν ότι ήξερεν προσωπικά τη μάμα του μωρού, ήταν φίλες που παλιά. Και εξεκίνησεν να πάει Λεμεσό για συμπαράσταση και βοήθεια. Εσυνειδητοποίησα ότι εν ριπή οφθαλμού, άνθρωποι γνωστοί και άγνωστοι μεταξύ τους εφκύκαν μες τους δρόμους, επερνούσαν έξω που το σπίτιν της οικογένειας, εσαρώναν με το βλέμμα τους την κάθε πέτρα και το κάθε αυτοκίνητο που επέρναν που μπροστά τους για να έβρουν το μωρό...

Με το που χάθηκε το μωρό στη Λεμεσό, τα ελικόπτερα τζιαι τα αστυνομικά οχήματα εχτενίσαν τζιαι οργώσαν τούτην την σπιθαμή γης που με ένα "αψιού διασχίζεις την, χίλιες φορές σε μιαν ώρα.

Με το που εχάθηκεν το μωρό στη Λεμεσό, εστηθήκαν στο άψε σβήσε μπλόκα και περιπολίες στες 2-3 μοναδικές επιλογές διαφυγής που έχει κανένας σε τούτον τον τόπο.

Με που χάθηκεν το μωρό στη Λεμεσό, εσυνειδητοποίησα ότι τούτος ο τόπος που τόσα χρόνια υποτιμούσα τον τζιαι εχλεύαζα, εννεν απλά μια πέτρα μες τη θάλασσα. Εν μια πέτρινη γροθιά ενωμένη.  Και σαν τέτοια ξέρει να παλεύει, όταν το απαιτούν η περιστάσεις...

(Εχρειάζετουν μου τούτον το μάθημα. Κύπρος, συγγνώμη...)


23 σχόλια:

  1. Ουδέν κακόν αμιγές καλού...
    Χρειάζεται να συμβεί κάτι πολύ δυνατό κάτι που θα μας σημαδέψει για να ξεκαθαρίσει το τοπίο μέσα μας για κάποια πράγματα...
    Ομορφη ανάρτηση καλή μου!
    Να'σαι καλά...

    Υ.γ. Αν θες πες περισσότερα για την υπόθεση γιατί εδώ στην Ελλάδα δε μάθαμε τίποτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λιακάδα μου, δεν αναταποκρίθηκα έγκαιρα, συγγνώμη...
      Ρίξε μια ματιά εδώ
      http://www.sigmalive.com/news/local/30712

      Διαγραφή
  2. Προς το τελος του κειμενου ενιωσα μιαν υγρασια μες τα μμαθκια μου...

    Εψες, την ωρα που πηα για υπνο, ενιωθα ευγνωμοσυνη που βρεθηκε, γιατι σκεφτου ποσο δυσκολη θα ηταν για ουλλους μας (ειδικα,ομως, για τους γονιους) η νυκτα, αν δεν ειχε βρεθει σωον εχτες!

    Αλλα κυριως ενιωθα ευγνωμοσυνη για το ιδιο το μωρο που τζοιματουν ασφαλες στα σχερκα των γονιων του :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ ένιωσα πολλά και ευχάριστα συναισθήματα εψές...
      Καλωσόρισες, btw

      Διαγραφή
  3. Εχει τόσα καλά τούτος ο τόπος που δεν τα αναγνωρίζουμε, που τα έχουμε δεδομένα, που τα υποτιμούμε..

    Ωραίο κείμενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. εσσιει δυναμη τουτος ο τοπος.ακομα εν εχασαμε το παιχνιδι.πρεπει ομως να προσπαθησουμε τζιαι αλλο.να μεν ποτζιμιουμαστε τζιαι να βοηθουμεν ο ενας τον αλλο.να μεν τα καρτερουμε ουλλα που τους αλλους.αν τζιαι εκαμες με να δακρυσω εχαρηκα που τουτο το ποστ σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. agapimeno post....na sai kala giati auta telika menoun

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κάθε πράμα έσιει τα θετικα τζιαι τα αρνητικα του. Ως προχτές έβλεπες μόνο το αρνητικά του :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Υπέροχο κείμενο, πολλά αληθινό! Ένιωσα τα ίδια εχτές, σαν να και ήταν δικό μου το μωρό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πιστεύω ότι όλοι ενιώσαμεν σαν να ήταν δικό μας. Καλωσόρισες

      Διαγραφή
  8. Ανατρίχιασα με το κείμενο...ωραίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σωστα τα λες.. Πολλες φορες νιωθω το ιδιο και εγω, αλλα τουλαχιστο στα πολυ δυσκολα αποδειχθηκε οτι εν εχαθηκεν η ανθρωπια στην Κυπρο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή